Gaur Memoriaren Eguna ospatzen da Euskal Autonomia Erkidegoan.
Memoria iraganari dagokion kontua da, gertatu zenari. Baina gaur Egiari Zor Fundaziotik orainari ere erreparatu nahi diogu. Izan ere, oraindik, bere horretan dirau gurean bizitzak arriskuan jartzen dituen espetxe errealitateak, urruntzeen bidez sufrimendua eragiten jarraitzen duena. Hasteko, salbuespenezko neurri horri amaiera emateko ordua dela aldarrikatu nahi dugu.
Aurten ere, azaroaren 10 honen ospakizunak ez du planteamendu integralik izango, gertatutakoaren oroitzapena ez errepikatzeko berme bihurtu dadin. Berriz ere galdu egin da horren beharrezkoa den perspektiba integrala bermatzeko aukera, herri honetako erakundeek memoriaren politika publikoak aktibatzeko beharrezkoa dena, gatazkaren ondorioen konponbideari bere osotasunean aurre egiteko.
Gertatutakoaren memoria sustatu asmo duen horrelako egun baten funtsa ezin da mugatu ikuspegi partikular eta alderdikoiekin zerikusi handiagoa duten interes batzuetara. Gizarte anitz batean bizikidetza demokratikoa eraikitzeko beharrezkoa den ariketa gisa, memoria ezin da “egokitu”, herri honen historia kolektiboa osatzen duten gertakari batzuk ahanzturara kondenatzen dituzten arau edo arau batzuen arabera. Hil diren eta bizirik atera diren biktima guztiek, herri honetan jasandako indarkeriak eragindako sufrimendu guztiek, beren lekua izan behar dute egun honetan, horrela gizartea kohesionatzen laguntzeko.
Bizikidetza demokratikoa eraikitzeko ezinbestekoa da memoria inklusiboa eraikitzea, gizarte osoa integratuta senti dadin. Oroimena guztiona da, eta horregatik memoriaren eguna guztiok bizi eta sufritu dugunaren oroitzapena beharko litzateke izan, inoiz gehiago gertatu behar ez duenaren irakaspen bilakatu dadin.